PEDAGOGIKA SERCA Marii Łopatkowej w profilaktyce uzależnień.
Istnieje niepisany pogląd, że osoby uzależnione są owocami niekochania.
Niezaspokojona potrzeba miłości często motywuje młodego człowieka do poszukiwania czegoś, co tę miłość zastąpi. W wielu przypadkach taką „rekompensatą” staje się narkotyk (alkohol, "dopalacz"), który daje zapomnienie, odsuwa na dalszy plan problemy i tworzy skorupę obojętności na otaczający świat.
Osoby uzależnione często mają większą niż przeciętny człowiek potrzebę miłości. Przede wszystkim bardziej pragną być kochane i wydaje się, że ta cecha objawia się już we wczesnym dzieciństwie. Dziecko, które pragnie miłości i jej nie dostaje, bądź dostaje jej za mało, może w przyszłości mieć ogromne problemy przystosowaniem się do trudów życia. Może też, jeśli będą ku temu sprzyjające warunki, zastnieją gdzies po drodze inne czynniki ryzyka, wejść na drogę uzależnienia. Dlatego wydaje się być ogromnie ważne uświadamianie dorosłych, szczególnie rodziców, nauczycieli i pedagogów o wadze miłości.
M. Łopatkowa twierdziła, na podstawie kilkudziesięcioletnich doświadczeń, że prawo dziecka do miłości jest prawem naczelnym. Wychowanie musi być traktowane jako proces holistyczny, a celem finalnym takiego procesu ma być miłość, będąca postawą życiową na TAK przede wszystkim wobec drugiego człowieka. Pragnienie dobra dla drugiego człowieka. Jak mówi Autorka: „nawet najbardziej rozwinięty umysł może służyć celom nikczemnym a miłość służy tylko dobru”. Tak wiec miłość plus rozum - tak, ale rozum bez miłości - nie.
Profilaktyka uzależnień oraz edukacja rodziców powinna wskazywać przede wszystkim na kształtowanie i ochronę już ukształtowanych uczuć wyższych. Kochając dziecko uczy się je miłości do ludzi, świata i do samego siebie. Uczy się je odpowiedzialności za siebie i świat oraz szacunku dla życia. Dziecko kochane nie sięgnie po narkotyk bo nie będzie potrzebowało tego typu bodźców. A nawet jeśli sięgnie, to taki środek je rozczaruje. Każdy bowiem narkotyk jest słabszy od miłości.
Pedagogika Serca zakłada kształtowanie uczuć wyższych w domu rodzinnym oraz w szkole. M. Łopatkowa zabiegała, by rodzice uczyli się kochać swoje dzieci mądrą miłością lub też „miłością wychowującą”. Kochający dorośli dają tak potrzebne dziecku poczucie bezpieczeństwa, oparcie, przyjaźń, nie stawiają dziecku zbyt wysokich oczekiwań ani nie zostawiają je samemu sobie. Wielu jednak brakuje takich domów, dlatego szkoła jako instytucja tworzona przez wykształconych pedagogicznie ludzi powinna oddziaływać wychowawczo mając na uwadze zasady Pedagogiki Serca.
Pedagogika Serca zakłada, że w szkole powinno się kształtować uczucia wyższe poprzez:
- łączenie zajęć lekcyjnych z kształceniem emocjonalnym,
- wzbogacanie dziecięcego słownictwa dotyczącego sfery duchowej,
- uczenie współdziałania i wzajemnej pomocy (a nie rywalizacji!!!),
- uczenie empatii, szacunku i odpowiedzialności za drugiego człowieka,
- naukę rozwiązywania konfliktów, obrony swoich praw bez używania przemocy,
- naukę okazywania uczuć i przyjmowania ich od innych.
NOWOŚĆ
